پس از بررسی دقیق و مطالعات اخبار منتشر شده در رسانه های مطبوعاتی و غیر مطبوعاتی روشن می گردد که دولت هند در کنترل کردن ویروس کرونا ناکام مانده است و اقدامات آن در این راستا بیش از تبلیغات و ادعا نبوده است.

پس از اعلام وضعیت بحرانی و آماده باش در کشور توسط آقای نریندر مودی نخست وزیر هند و قرنطینه شدن کل کشور به مدت ۲۱روز مشکلات مردم به جای کم شدن اضافه شد. بیکاری و محدود شدن امکانات رفاهی و مشکلات کارگران و اداره زندگی برای افراد کم درآمد به حدی رسید که دومین روز از شروع زمان قرنطینه شدن کل کشور، هزاران نفر با زن و بچه همراه با وسایل لازم زندگی به مقصد شهرستانهای خود که از دهلی دویست کیلومتر گرفته تا هزار کیلومتر فاصله داشت پای پیاده از کنار جاده ها به راه افتادند. و در سومین روز آن، بنا بر شایعات فضای مجازی(طبق بیانیه دولت) و اعلامیه های پلیس با بلند گو در حواشی شهر دهلی (طبق گفته مردم) "هرکس به شهرستان خود می خواهد برگردد فقط امروز مهلت دارد و باید سریعتر خودش را به ایستگاه اتوبوسرانی ملی آنند ویهار برساند"  مردم بیچاره از فاصله ۴۰کیلومتری از دهلی و شهر گرگاون و شهرهای اطراف مثل نویدا و... بیش از یکصد هزار نفر پیاده، خودشان را به ترمینال اتوبوس معروف به آنند ویهار رسانیدند. اما اجتماع همچنین جمعیت غیر قابل پیش بینی شده احتمال شیوع بیماری کرونا را افزایش می داد. دولت ایالت اوتراپرادش انتظار نداشت یک دفعه این همه جمعیت حاضر شود لذا تعداد اتوبوسهای در نظر گرفته نیز خیلی ناچیز در برابرجمعیت بود. مردم به جای رعایت فاصله لازم اجتماعی خیلی نزدیک به یکدیگر بودند. پس از انعکاس این ماجرا توسط رسانه ها، دولت عکس العمل خودش را نشان می دهد و پلیس به حرکت در می آید و همه را با حفظ فاصله لازم در اطراف چهارگانه ترمینال یاد شده سر خیابان در صفهای مختلف می نشاند.

سوال این است: پلیس کجا بوده که این همه مردم حرکت کرده و به ترمینال رسیدند اما پلیس جلوی آنها را نگرفت؟

سپس سروزیر سه ایالت اوتراپرادش و دهلی و هریانه (که نسبت به دهلی هم مرز هستند) از ترس جلوگیری از شیوع احتمالی کرونا در شهرستانها و روستاها تصمیم به برگرداندن این جمعیت به محل قبلی(جایی که تا اکنون بوده اند)را اتخاذ و آن عده هم که با اتوبوسهای دولتی حرکت کرده بودند در فاصله ۵۰کیلومتری دهلی در شهر بلند شهر متوقف می کند و تمام این جمعیت با ۵۷۰ واحد اتوبوس های شهری دهلی به محل قبلی شان برگردانده می شوند!

سوال این است که اگر امکانات غذایی و مادی و مواد لازم زندگی برای اینها فراهم بود کما اینکه تمام ایالت ها از طریق رسانه ها اعلام کرده بودند که هیچکس نگران نباشد هر کجا است دولت در خدمت شما است و وظیفه دارد تا زمان قرنطینه شدن به هر فرد دارنده کارت ملی اجناس غذایی به ازای هر نفرخانوار ۵ الی۷کیلو گندم و برنج بدهد و کسانی که این کارت را ندارند هر سه وعده غذا در فلان مکان تدارک دیده شده و به افراد مورد نیاز رسانده می شود و به افراد از کار بیکار شده   ۲۰۰۰روپیه الی ۶۰۰۰روپیه بصورت نقدی و یا در حساب جاری واریز می کند، حتی آقای آروندر کیجروال سروزیر دهلی ادعا کرد که در حساب ۸میلیون نفر نیازمند، برای هر کدام آنها ۵۰۰۰روپیه واریز شده و  به همین تعداد برای خانم های بیوه و بی سرپرست ۲۰۰۰روپیه در حساب شان واریز شده است و در مدرسه در دهلی ناهار و شام عمومی آماده شده و در خدمت مردم است.

همینطور آقای یوگی سروزیر اوتراپرادش برای مقابله با وضع بحرانی کشور برای کمک رسانی مواد غذایی و غذای بسته بندی شده به افراد نیازمند از یکصد هزار نفر از نیروی پلیس استفاده کرده است. و پرداخت مبلغ کذایی در حسابهای جاری کشاورزان و نیازمندان و کارمندان روزانه و.... در نظرگرفته شده، دولت مرکزی نیز برای کمک رسانی و حمایت مالی افراد نیازمند یکصد و هفتاد هزار میلیون روپیه اعلام کرده(مبلغ مرکز دولتی غیر از آن طرحهای دولت ایالت ها و مبلغ اعطایی خیرین است)، با این همه ادعاها و اعلان امکانات دولت های ایالتی و مرکزی، چطور این همه جمعیت راه ۱۰۰۰کیلومتر پیاده رفتن را ترجیح دادند؟!

اگر این همه امکانات و تسهیلات  از طرف دولت برای آنها مهیا شده بود پس چطور جان خودشان را به خطر انداختند و هیچ کس قبل از انعکاس رسانه ای جلوی آنها را نگرفت و از آنها نپرسید که وقتی دولت، این همه رفاه را برای شما در نظر گرفته پس چرا شما نگران و پریشان هستید و به کجا می روید؟

خبرهای متعددی از این قبیل از سراسر کشور از طریق فضای مجازی دیده و شنیده شد و کمتر کسی برای آنها اهمیتی قائل شد و در این وسط تعداد بیماران کرونایی نسبت به روزهای گذشته رو به افزایش بود و این به بخوبی  ضعف و تساهل و عدم موفقیت دولت هند در کنترل شیوع کرونا را نشان می داد.

 این جا قبل از این که رسانه ها و مردم آگاه از دولت و مسوولین دولت سوال می کردند و در قبال بد نظمی دولت قدعلم می کردند و به تمام بیانات آنان را فقط یک نوع تبلیغات می خواندند (والبته احتمال بلند شدن صداها از طرف مردم می رفت چنانکه در فضاهای مجازی شروع شده بود)، تمام دستگاه دولت باتمام قدرت و با استفاده از رسانه های هم صداشان(که توسط بعضی از حق گویان، آنها گودی میدیا نام گرفته اند) اذهان عموم مردم را به یک اشتباه سطحی و درست برنامه ریزی نشده مرکز بین المللی تبلیغی جماعت متوجه می کنند و آن مرکز را با استفاده از اتهامات بی اساس و غیرمنطقی مقصر اصلی در شیوع  بیماری کرونا در سطح کشور معرفی می کند و اینقدر این مساله را در رسانه ها بزرگ جلوه می دهد که عموم مردم گول خورده اند و اکنون همه جا و در تمام فضای مجازی به اضافه رسانه ها بر علیه مرکز بین المللی  تبلیغ حرف زده می شود و آنها را سبب شیوع بیماری کرونا در هند می دانند و حتی بعضی از رسانه ها برای آن یک تعبیر زننده ی و بیهوده "جهاد کرونایی" به کار می برند.

در حالی که اگر اصل قضیه را کسی بررسی کند و بر تمام ابعاد مساله دقت نظر کند روشن می گردد که مقصر این معضل کیست.

برای روشن شدن اصل قضیه توجه خوانندگان این تحلیل را به مطالب زیر جلب می کنم:

به دلیل نزدیک شدن ایام تبلیغی مهم مثل رمضان و مناسبت های دیگر مذهبی، مثل هر سال اجتماعات بزرگی در جهان از طرف جماعت بین المللی تبلیغی برگزار می شود و امسال در آخر هفته ماه فوریه ۲۰۲۰م در کشور مالزی برگزار شده که در آن میهمانهای خارجی از کشورهای متعدد جهان شرکت کردند. واین اجتماعات مصادف با تحولات جهانی شده که در خاورمیانه به نام ویروس کرونا داشت رقم می خورد. هر روز خبرهایی از کشته شدن تعدادی از چینی ها در روزنامه ها و رسانه های جهان منعکس می شد، دولت هند نیز از این خبر اطلاع داشت.

اما باز هم سفارت هند برای تعدادی از کشورهای مختلف برای شرکت در اجتماعات تبلیغی در هند ویزا صادر کرد و تقریبا همه آنان در هفته اول مارس ۲۰۲۰م وارد کشور هند شدند. و در ۱۳مارس ۲۰۲۰م دولت هند صدور ویزا برای کشورهایی که مالزی نیز یکی از آنها بوده را ممنوع اعلام کرد و سپس در ۱۷مارس۲۰۲۰م تمام ویزاهای  صادر شده را لغو و ورود هر خارجی به کشور را غیر قانونی اعلام کرد.

با توجه به مطالب فوق روش گردید که میهمانان جماعت تبلیغی قبل از قانون ممنوعیت ورود خارجی ها به هندوستان وارد شده بودند.

به گفته مولانا اسد امیر مرکز جماعت بین المللی طبق روند همیشگی از حضور مهمانان خارجی پس از رسیدن آنها در مرکز، مدارک لازم آنها برای ثبت درشهربانی حضرت نظام الدین دهلی واقع در خیابان اصلی و نبش کوچه ورودی به مرکز، فرستاده شده است.

و وقتی نامه منع اجتماع مبلغین در ۲۴مارس۲۰۲۰م از طرف دولت دهلی به مرکز رسید در پاسخ به آن مرکز جماعت در ۲۵مارس۲۰۲۰م طی نامه ای خبر می دهند که تا اکنون هزار و پانصد نفر به شهرستانهای خود رفته اند و  ۱۰۰۰نفر حاضر در مرکز را هم با همکاری شما می خواهیم بفرستیم زیرا کل کشور از ۲۲مارس۲۰۲۰م لاک داون اعلام شده و تردد هرگونه وسایل نقلیه شخصی و دولتی ممنوع و غیر قانونی اعلام شده است.

سوالی که اینجا مطرح می شود این است که در زمانی که میهمانان خارجی وارد کشور شدند در آن زمان هیچ مسافری بدون انجام دادن تست کرونایی  نمی توانست از فرودگاه بیرون بیاید، پس چطور مهمانان خارجی   وابسته به تبلیغی جماعت را که مبتلا به بیمار کرونایی بوده اجازه ورود به کشور و اجازه خروج از فرودگاه داده اند؟ چرا در همان زمان قرنطینه نشدند؟

سوال دیگری این است وقتی دولت از ورود همچنین میهمان اطلاع داشته و مرکز نیز به شهربانی نظام الدین دهلی خبر داده و مدارک شان را برای ثبت فرستاده، دولت سریعتر آنها را به احتمال کرونایی بودن رصد نکرده و اقدام لازم را در این خصوص انجام نداده؟

چرا دولت و یا شهربانی مانع از تجمع آنان در مرکز نشده، در حالیکه تمام تردد ها در معرض و دید پلیس های نظام الدین دهلی انجام می گرفت؟  و یا برای تخلیه آنان اقدامی نکرد؟

سوال دیگری این است که در زمان لاک داون شدن کل کشور، مرکز طی نامه ای از دولت دهلی برای خروج میهمان حاضر در مرکز تقاضا کرد، پس چرا دولت همکاری نکرد؟

ناگفته نماند که عدم ایجاد فضایی برای حفظ و رعایت فاصله اجتماعی بین میهمانان حاضر در مرکز و مسجد مرکز از تساهل و بی توجهی مرکز می باشد، زیرا امکان داشت همین غفلت، موجب شیوع این بیماری در تعدادی از میهمانان بشود و ممکن است، شده باشد.

این بود تمام ماجرای علما و مبلغین مرکز بین المللی جماعت اسلامی که دولت و رسانه ها آن را به یک تهدید و خطر جدی تعبیر کرده و با پنهان کردن تقصیر دولت و مسوولین دولت، مستقیما دارند مرکز را مقصر اصلی نشان می دهند.

و برای اینکه این حیله سازی ها در اذهان عمومی بیشتر جا پیدا کند ادعا می کنند: از ۲۳۱۶نفر موجود در ساختمان و مسجد مرکز، ۱۵۰۰نفر قرنطینه شدند و  ۴۴۱نفر به بیمارستان انتقال داده شدند و تمام کسانی که در این اجتماعات شرکت داشته اند در سراسر کشور، دولت از طریق آنتن های ماهواره ای دارد شناسایی می کند و تاکنون ۹۰۰نفر را شناسایی و قرنطینه کرده است. با انتشار این نوع بیانیه یک جنگ روانی در بین مسلمانان کشور ایجاد کرده است.

اغلب رسانه ها و مطبوعات ملی از یک طرف و شخصیت های سیاسی مثل آقای سید مختار عباس نقوی وزیر امور اقلیت ها و عضو حزب سیاسی بی جی پی و آقای محمد خان استاندار ایالت تامیلنادو از طرف دیگر از سیاست گذاری های مرکز تبلیغ ایراد گرفته و آنها را متهم به شیوع بیماری در کشور دانسته اند.

در حالی که آقای سیدمحسن تقوی امام جمعه مسجد جامع شیعه در دهلی در مصاحبه ای در شبکه یوتیوپ آیی ان ان و شخصیتهای دینی و سیاسی اهل سنت مثل مولانا ارشد مدنی امیر جمعیت علمای هند و آقای محکود پراچه وکیل معروف و درجه یک در دیوان عالی حتی رویش کمار مجری معروف و انصاف پسند در شبکه ان دی تی وی روی سبک انعکاس رسانه ها  در خصوص ماجرای مرکز انتقاد کرده و به صراحت گفته اند:مرکز در اقدام به حفظ موازین سلامتی جان میهمانان و رعایت فاصله اجتماعی کوتاهی کرده است اما این دور از انصاف است که تمام تقصیر به مرکز نسبت داده شود.

شاید همین امر سبب شده که آقای کیجروال سروزیر دهلی پرونده را در اختیار گروه بازرسی ویژه (کرایم برانچ)برای تشخیص و شناسایی مقصر واقعی در مساله مرکز بین المللی تبلیغی قرار داده است.

البته این خودش نیز یک نمایش بیش نیست زیرا اگر هنوز مقصر اصلی تشخیص داده نشده پس به چه حقی مسوولین دولت حتی برخی از وزیران و رسانه ها امیر جماعت و ۷نفر دیگر را مقصر می دانند؟

جالب اینجا است که از یکطرف مرکز را به دلیل عدم رعایت فاصله اجتماعی بین میهمانهای حاضر در مسجد و ساختمان مرکز که سبب احتمال شیوع کرونا متهم می سازد اما از طرف دیگر در همین ایام لاک داون ۲۱روزه، سروزیر جدید ایالت مادیاپرادش که وابسته به حزب سیاسی بی جی پی است به همراه هییت کابین خودش در یک محل بدون رعایت هیچ گونه فاصله اجتماعی مراسمی را برگزار کرده و دولت تشکیل داده است.

یوگی سروزیر ایالت اوتراپرادش هفته پیش در همین ایام لاک داون کشور مراسم عبادی تاسیس معبد رام (رام مندر) در شهر ایودیا واقع در ایالت اوتراپرادش را انجام داده است!

خانم کانیکا کاپور خواننده ی معروف هندی که پس از شرکت در برنامه ی از انگلستان به هند برگشته و برای شرکت در برنامه که عضو راجیه سبا و یک وزیر در آن شرکت داشته از فرودگاه دهلی مستقیم به لکهنو سفر می کند و با اکثر شرکت کنندگان ملاقات می کند.  کانیکا کاپور همین جا به خاطر آمدن از انگلستان در تست کرونا مثبت شناسایی می شود که در اثر آن ۹۰نفر به بیماری کرونا مبتلا می شوند!

 این همه وقایع که بطور علنی قانون لاک داون را نقض کرده اما  دولت و رسانه ها بر علیه آنان موضعی نگرفته حتی بر علیه آنان غیر از کانیکا شکایتی در دفتر پلیس ثبت نشده و هیچ اقدامی بر علیه آنان تا هنوز صورت نگرفته است، در حالیکه به خاطر یک کوتاهی و تساهل مذکور مرکز،تمام اتهامات شیوع کرونا در هند را به مرکز تبلیغی مسلمانان نسبت داده و بر علیه ۸نفر شکایت ثبت می شود!

راه اندازی این همه جنجال به این خاطر است که دولت می خواهد ضعف و ناکامی خودش را پنهان و اذهان عمومی مردم را گمراه کند و مثل همیشه یک بار دیگر عوام را نسبت به مسلمانها بدبین بکند و هندوهای افراطی  در برابر مسلمانها تحریک بشوند و اصل ناکامی دولت در جلوگیری از ویروس کرونا و تبلیغاتی بودن تمام سیاست گذاری برای مقابله با آن از دیدگاه مردم مخفی بماند!